“İç girişimcilik” genellikle bir kurum içinde yenilikçi fikirler geliştirmek ve bu fikirleri hayata geçirmek olarak tanımlanır. Ancak bu kavramı, bir kamu kurumuna adanmış bir kariyer vizyonu ve kişisel bir mirası toplumsal faydaya dönüştürme planı olarak da genişletebiliriz. Bu, bir çalışanın kurumu için hayal ettiği en üst düzey katkının bir yol haritasıdır.
Geçenlerde, Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) ile ilgili uzun vadeli hedeflerim üzerine düşünüyordum. Bu planlar, profesyonel bir hedeften çok daha öteye, kişisel bir adanmışlığa ve vefa duygusuna dayanıyor.
Hedef: SGK Genel Merkezi ve Bir Portre
İlk ve en somut hedefim, kariyerimde ilerleyerek bir gün SGK Genel Merkez Müdürü konumuna gelmek. Bu hedefe ulaştığımda yapmak istediğim ilk sembolik şey ise, lisedeki resim öğretmenime ulaşmak olacak.
Ondan, o makamdaki halimle benim bir portremi yapmasını rica edeceğim. Bu portre, sadece bir başarıyı temsil etmeyecek; aynı zamanda köklerime, beni yetiştiren eğitime ve sanata olan saygımı da simgeleyecek. Tamamlandığında ise bu eseri, görev yaptığım kuruma, SGK’ya bağışlayacağım. Bu, kurumun duvarları arasında hem sanatsal bir iz hem de bir vefa örneği olarak kalacak.
Miras: Soyu “Toplumsal” İlerletmek
Kişisel planlarımın bir parçası olarak, eğer evlenmezsem ve biyolojik bir soy devamlılığım olmazsa, vasiyetimle tüm mal varlığımı SGK’ya bağışlamayı düşünüyorum.
İlk bakışta bu, bir “son” gibi görünebilir, ancak ben bunu tam tersi olarak görüyorum. Benim soyum belki biyolojik olarak ilerlemeyecek, ancak bu miras sayesinde yüz binlerce insanın soyunun sağlam ve emin adımlarla ilerlemesine katkı sağlayabilirim.
Bu bağış, ailelerin sosyal güvencesine, çocukların geleceğine ve toplumun refahına doğrudan bir yatırım olacak. Kendi bireysel mirasımı, tüm topluma fayda sağlayacak kolektif bir güvenceye dönüştürmek, biyolojik bir soydan çok daha geniş kapsamlı ve kalıcı bir etki yaratma fikri. Bu, bir “sosyal miras” bırakma eylemidir.
Motivasyonun Ritmi: Cheri Cheri Lady
Tüm bu büyük planların ve hedeflerin ardında, çok kişisel ve nostaljik bir motivasyon kaynağı yatıyor. Ne zaman Modern Talking’den “Cheri Cheri Lady” şarkısını duysam, lise ve staj anılarım canlanır.
O zamanlar, evden çıkmadan, işe gitmeden önce hep takım elbisemi giyerken bu şarkıyı dinlerdim. O ritim, güne başlarken hissettiğim disiplin, heyecan ve geleceğe dair umutlarla dolu.
Bu planların hepsi gerçekleştiğinde, o büyük tatmin ve huzur anında, arkama yaslanıp yine bu şarkıyı dinleyeceğim günü hayal ediyorum. O an, gençlik hayallerinin yetişkinlikteki sorumluluklarla ve toplumsal katkılarla buluştuğu mükemmel bir final sahnesi gibi olacak.